เสียงสะท้อนและคำขอบคุณจากคณะทำงานแดงชาดชั้น 10

งานแดงชาด งานกีฬาสีของโรงเรียนเพลินพัฒนาที่จัดขึ้นในช่วงเดือนมกราคมเป็นประจำทุกปี สำหรับหลายคนงานนี้อาจเป็นเพียงแค่วันวันเดียวจาก 365 วัน แต่สำหรับคณะทำงานแดงชาดอย่างพวกเรา งานแดงชาดยาวนานกว่านั้นมาก…

ในช่วงแรกที่ทำงาน พวกเราหลายคนมองว่างานนี้ก็เป็นอีกงาน ๆ หนึ่งของโรงเรียนจะทำหรือไม่ทำก็ได้ ขอแค่ทำแค่งานฝ่ายตัวเองให้เสร็จก็พอ แต่พอได้ลงมือทำจริง ก็รู้ทันทีว่าตัวเองคิดผิดมหันต์ ทั้งหลังห้องที่ค่อย ๆ มีข้าวของเพิ่มเข้ามาทั้งเหรียญรางวัล กระปุกสี อุปกรณ์ที่ใช้จัดการแข่งขัน กองกันเต็มพื้นที่จนแทบไม่มีที่ให้ตากกล่องข้าวเสียด้วยซ้ำ ช่วงเวลาโฮมรูมกลายมาเป็นช่วงที่ต้องพูดคุยหน้าที่ ตำแหน่งของแต่ละคนเพื่อเตรียมการแข่งขันตอนเย็น เวลาเที่ยงก็ต้องกินข้าวอย่างเร่งรีบเพื่อไปจัดสนามให้พร้อมสำหรับการแข่งขันแทบทุกวัน เมื่อถึงตอนเย็นคำว่ากลับบ้านเร็วก็หายไปจากพจนานุกรม ทุกคนต่างรีบไปที่สนามแข่งเพื่อให้ทันจัดแข่งขันตามกำหนดการ เราเป็นคนที่มาเป็นกลุ่มแรกของการแข่ง และเป็นคนเก็บของในตอนจบเสมอ ยิ่งใกล้งานแดงชาดทั้งการแข่งขัน การซ้อมแสดงเปิด และงานอื่น ๆ อีกมากมายที่ถาโถมเข้าใส่เราราวกับพายุลูกเห็บ แต่ถึงอย่างนั้นพวกเราก็ผ่านมาได้ด้วยดี และกลายเป็นว่างานแดงชาดครั้งนี้มีความหมายกับพวกเรามากกว่าครั้งไหน ๆ

จากประสบการณ์ต่าง ๆ ทำให้พวกเราได้บทเรียน และเติบโตขึ้นในหลาย ๆ ด้าน ทั้งการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าที่เกิดขึ้นแทบทุกวัน ความรับผิดชอบต่อภาระหน้าที่ของตัวเอง การทำงานภายใต้แรงกดดันจากหลาย ๆ ฝ่ายที่คาดหวังมาที่พวกเรา ซึ่งสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ช่วยขัดเกลาให้เราได้รู้จักตัวเองมากยิ่งขึ้น ทั้งข้อดีข้อเสีย ได้รู้จักเพื่อน ๆ ภายในชั้นมากขึ้น จากที่คุยกันแทบนับคำได้กลายมาคุยกันเกือบทุกวัน

สำหรับพวกเราทุกคนแล้วงานแดงชาดเป็นครั้งแรกสำหรับหลาย ๆ อย่าง ครั้งแรกในการทำงานแดงชาดที่เป็นงานใหญ่ระดับโรงเรียน ครั้งแรกในการจัดแข่งขันกีฬาหลายหลายประเภทที่บางคนยังเล่นไม่เป็นเสียด้วยซ้ำ ครั้งแรกที่ได้ประสานงานกับคนจากทั่วทั้งโรงเรียน และอื่น ๆ อีกมากมายที่พูดได้ไม่หมด เพราะเป็นครั้งแรกของพวกเรา คณะทำงานแดงชาดจึงอยากขออภัยเป็นอย่างยิ่งหากมีอะไรที่เราทำให้ไม่พอใจ หรือทำผิดพลาดไป

สุดท้ายนี้เราขอขอบคุณ ขอขอบคุณคุณครูทุกท่านทั้งจากประถม มัธยม และส่วนกลาง บุคคลากรในโรงเรียน กลุ่มผู้ปกครอง และสมาชิกหมู่สีทุกคนที่ให้คำแนะนำ ช่วยเหลือ สนับสนุนเราให้ทำงานไปได้อย่างราบรื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณครูประจำชั้น และคุณครูประจำฝ่ายที่อยู่เคียงข้างพวกเรามาตั้งแต่เริ่มแรกสุด ผู้ที่เห็นการทำงานเบื้องหลังของเราทุก ๆ อย่าง ทำงานอย่างยากลำบากมากับเรา และคอยช่วยเหลือ เป็นห่วง ให้กำลังใจ ให้คำแนะนำดี ๆ ในวันที่เหนื่อยจนถึงขั้นน้ำตาตกก็ได้คุณครูคอยช่วยปลอบใจ วันที่ต้องกลับดึกก็มีคุณครูอยู่เป็นเพื่อน วันที่พวกเราหมดกำลังใจก็มีคุณครูคอยดึงสติ และช่วยเหลือเราจนผ่านปัญหาต่าง ๆ มาจนได้

สำหรับคำขอบคุณสุดท้ายขอมอบให้แก่เพื่อน ๆ ชั้น 10 ทุกคนที่ทำงานอย่างเต็มที่มาตลอด แม้จะต้องลาเรียน ตื่นแต่เช้าตรู่ อยู่เย็นจนยุงหาม ทำงานถึงเที่ยงคืน หรือกระทั่งวิ่งสับเท้าตลอดการแข่งขัน ยามจำเป็นก็พร้อมช่วยเหลือ ทำงานแทนในส่วนที่ขาด และอยู่เคียงข้าง เป็นกำลังใจกันมาตั้งแต่เริ่มแรก จนมาถึงวันสุดท้ายที่ได้วางมือซ้อนกัน นับหนึ่งสองสาม และพูด “แดงชาด เฮ้!!!”

โดย ส่วนสื่อสารและประชาสัมพันธ์
ข้อมูล ณ วันที่ 22 มกราคม 2567