งานบ้านเล็ก ๆ…ทักษะชีวิตสร้างเด็กให้โต

🧹งานบ้านอาจดูเป็นเรื่องเล็ก แต่แท้จริงแล้วคือ ห้องเรียนชีวิตที่ดีที่สุด สำหรับเด็ก ๆ เพราะการได้ลงมือทำด้วยตนเอง ไม่ว่าจะเป็นการกวาดพื้น ล้างจาน หุงข้าว หรือพับผ้าห่ม ล้วนคือการเรียนรู้ที่บ่มเพาะทั้งความรับผิดชอบ การช่วยเหลือตนเอง และการทำงานร่วมกับผู้อื่น

🧼 ที่โรงเรียนเพลินพัฒนา เราออกแบบให้

“งานบ้าน”

เป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้จริง เด็ก ๆ ประถมต้นเริ่มต้นด้วย สมุดบันทึกเช็กลิสต์การทำงานบ้าน หรือ “หนังสือการงาน” ที่ให้เขาเขียนลงไปว่าวันนี้ทำอะไร สำเร็จหรือยัง และอยากพัฒนาอะไรเพิ่มเติม รวมถึงยังเปิดโอกาสให้นักเรียนและผู้ปกครองได้ร่วมส่งภาพการทำงานบ้านที่หลากหลายและแสนภาคภูมิใจของเด็ก ๆ มาชื่นชมด้วยกัน กิจกรรมที่ดูเรียบง่ายนี้ กลับทำให้เด็ก ๆ ภูมิใจและเห็นคุณค่าของตนเอง และพร้อมที่จะลงมือทำเพื่อตนเอง และเพื่อคนอื่นด้วยความเต็มใจ

🧒 “ผมสนุกและดีใจที่ได้ช่วยแบ่งเบาภาระคุณพ่อคุณแม่ครับ” — ชาจีน ชั้น 1 ห้อง 2

👧 “ถ้าหนูโตขึ้น คุณพ่อคุณแม่จะไม่ได้ทำให้ หนูเลยต้องฝึกเองตั้งแต่ตอนนี้” — อายะ ชั้น 2 ห้อง 2

👧 “การได้ช่วยครูหุงข้าว หนูรู้สึกมีความสุขและอยากทำไปตลอดเลยค่ะ” — อายา ชั้น 3 ห้อง 1

📢 เสียงเล็ก ๆ ของตัวแทนนักเรียนช่วงชั้นที่ 1 เหล่านี้บอกเราว่า เด็ก ๆ ไม่ได้มองงานบ้านเป็น “หน้าที่ที่ถูกบังคับ” แต่เป็นสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกภูมิใจ มีคุณค่า และอยากทำต่อเนื่อง

ด้วยใจ

👩‍🏫 ในมุมของคุณครูประจำชั้นช่วงชั้นที่ 1 ครูญา ครูนุช และครูมายด์ ต่างเห็นตรงกันว่า “งานเล็ก ๆ ใกล้ตัว” นี่เองที่ค่อย ๆ สร้าง นิสัยที่ดีและจิตอาสา เด็กจะเรียนรู้ว่าทุกคนมีหน้าที่ของตนเอง และเมื่อเขาทำบางสิ่งเพื่อส่วนรวม แม้เพียงเก็บกวาดหรือยกของเล็กน้อย แต่ก็สร้างคุณค่าที่ส่งต่อให้ผู้อื่นและสร้างความภูมิใจในใจตนเองอย่างมากมาย และนั่นคือก้าวแรกของการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพในวันข้างหน้า

😊 นอกจากนี้ ศ.คลินิก พญ.วินัดดา ปิยะศิลป์ – ประธานวิชาการ ราชวิทยาลัยกุมารแพทย์ฯ จิตแพทย์เด็กและวัยรุ่น วิทยากรรับเชิญจากกิจกรรม “ห้องเรียนพ่อแม่” ยังเสริมว่า งานบ้านเป็นมากกว่าการฝึกระเบียบ เพราะยังช่วยพัฒนากล้ามเนื้อมัดเล็ก ทั้งจับ หยิบ บีบ และขยับนิ้วมือ ส่งเสริมความคล่องแคล่ว ความมั่นใจ และทักษะชีวิตที่จะติดตัวเด็กไปในทุก ๆ วัน

อีกด้วย

🏡 สิ่งสำคัญที่สุดก็คือ การฝึกงานบ้านของเด็ก ๆ ไม่หยุดอยู่แค่ในโรงเรียน แต่ถูกนำไปใช้จริงในบ้าน และค่อย ๆ กลายเป็น “นิสัยที่ดี” ที่จะติดตัวไปตลอดชีวิต เพราะสุดท้ายแล้ว สิ่งเล็ก ๆ ที่เด็กลงมือทำทุกวัน ไม่ได้สร้างเพียงบ้านที่สะอาด แต่กำลังสร้าง “พลเมืองที่มีคุณภาพ” ที่รู้จักรับผิดชอบ เห็นคุณค่าของการอยู่ร่วมกัน และพร้อมเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีหัวใจอาสาเพื่อทุกคนในชุมชน และ สังคมของเรา