เรื่องเล่า…ศิษย์เก่าเพลินฯ ซอ รุ่น 8

การเรียนเป็นอย่างไรบ้าง

สาขาวิศวกรรมเครื่องกลที่ผมเรียนมีเพื่อนเกือบ ๒๐๐ คนแบ่งเป็นภาคปกติกับพลังงาน ภาคปกติจะแยกได้หลายสาย เช่น ความร้อน จักรกล ส่วนพลังงานจะแยกเป็นพลังงาน และสิ่งแวดล้อม ส่วนใหญ่จะเลือกเรียนภาคปกติกันครับ และจะแยกเรียนตอนปี ๓ การเรียนไม่หนักมากแต่งานจะเยอะครับ โดยเฉพาะงานเขียนแบบ คิดว่าอยู่มหาวิทยาลัยน่าจะมีเวลาว่าง ได้ทำสิ่งที่อยากทำ พอมาเรียนแม้จะมีเวลาว่างก็จริง แต่เราไม่สามารถทำในสิ่งที่เราอยากทำครับ ต้องทำงาน

การใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัยกับมัธยมแตกต่างกันอย่างไร

แตกต่างกันมากครับ ชีวิตในมหาวิทยาลัยเหมือนจะง่าย เหมือนจะทำอะไรก็ได้ แต่ต้องมีความรับผิดชอบ ถ้ารับผิดชอบไม่พอก็จะไปไม่รอดครับ ปี ๑ ผมมีเรียนตั้งแต่ ๘.๓๐ – ๑๘.๓๐ น. เวลาพักไม่มีเลยนอกจากพักทานข้าว เรียน ๓ วิชาแต่จะเป็นคาบเรียนต่อเนื่อง เนื้อหาเลข ฟิสิกส์คล้าย ม.ปลายแต่ลงลึกมากว่าใช้วิธีการไม่เหมือนกัน

ต้องติวเพิ่มหรือเรียนเพิ่มไหม

มีรุ่นพี่ที่เป็นไอดอลของผมคนหนึ่งเคยบอกว่า “เรียนมหาวิทยาลัยแล้วยังเรียนพิเศษ ก็เหมือนไปทำงานแล้วยังให้คนช่วยอยู่ ออกไปทำงานจริงๆ ไม่มีใครช่วยเราแล้ว” เทคนิคการเรียนของผมต้องอ่านทำความเข้าใจเองและเพื่อนช่วยกัน ภาควิชาของผมสอนให้รักกัน และช่วยกันเรียนครับ เพราะเรียนยากมีคนโดนรีไทร์เยอะ ผมอยู่หอห้องหนึ่งมี ๔ คน มีรูมเมทที่เก่งฟิสิกส์ เก่งเลขก็ช่วยกันครับ

กิจกรรมระหว่างเรียนทำอะไรบ้าง

กีฬาเฟรชชี่ผมเป็นคนนำการแสดง นำทำพาน เล่นดนตรีในงาน “ME DAY” เป็นกิจกรรมหลังงานไหว้ครูเพื่อสานสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์ นักศึกษารุ่นพี่ รุ่นน้องของภาควิชาวิศวกรรมเครื่องกลครับ หลังงานนั้น เพื่อนก็ชวนเข้าชมรมดนตรีสากลของมหาวิทยาลัย ผมยังตัดสินใจอยู่ เพราะยังยุ่งอยู่ครับ

ก่อนจบการสนทนาจึงถามถึง “เป้าหมาย ในการเรียน” ซอคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบว่า “ปี ๑ อยากทำให้ดีที่สุด และอยากจบได้เกรดมากกว่า ๓ ครับ”

เป็นกำลังใจให้ซอเดินไปถึงเป้าหมายที่ตั้งไว้และขอให้สนุกกับการเรียนและกิจกรรมในทุกๆวันนะคะ

โดย ส่วนสื่อสารองค์กร
ข้อมูล ณ วันที่ 26 กันยายน 2560