กลอนเปล่า…เล่าเรื่อง

แรงบันดาลใจ…สุข…เหงา…เศร้าถูกถ่ายทอดผ่าน “กลอนเปล่า” ที่กลั่นจากความรู้สึกยามได้หยุดนิ่งกับตัวเองซึมซับธรรมชาติรอบกายดั่งเพื่อน

ถ้าฉันได้เป็นต้นไม้สักต้น
ฉันคงเลือกไม่ได้ที่จะเกิดมาเป็นแบบไหน
แต่ถ้าเลือกได้ฉันจะตั้งถิ่นฐานริมน้ำ
ลำตัวของฉันก็กว้างพอที่คนจะโอบกอดให้คลายเหงา
แตกกิ่งก้านสาขาไปทั่ว 
มีรากหยั่งลึกลงในดินอันอุดมสมบูรณ์ 
พรั่งพร้อมไปด้วยต้นไม้อื่นๆ หรือสัตว์อื่นๆ แก้เหงา
คอยมีแดดสาดแสงมาทักทายฉันเสมอยามเช้า และเที่ยง
ถึงฉันจะมีดูมีเพื่อนมากมายพอ 
ฉันก็ยังตามหาคนมาดูแลฉัน โอบกอด และคลายความเหงาของฉัน
ซึ่งฉันก็อยากตอบแทนพวกเขาโดยการให้ร่มเงา และอากาศ สดชื่น
ฉันจะนับว่าเขาเป็นเพื่อนดีที่สุดที่ฉันเคยมีมาเลย
เมื่อไหร่ฉันจะเจอเขาคนนั้นนะ

จินจิน – อรณิชา ศิริอุดมเศรษฐ ชั้น 5/3