บิ๊วท์ : ลงมือทำในสิ่งที่รัก … ศรัทธาและรักในสิ่งที่ลงมือทำ

“สิ่งที่เห็น … อาจไม่เป็นอย่างที่คิด” คำกล่าวสั้นๆ ที่เต็มไปด้วยความหมาย และใช้ได้กับหลายๆ เหตุการณ์ รวมถึงกระทั่งตัวบุคคล..! หนึ่งในนั้นคือ เด็กหนุ่มพูดน้อยผู้หลงใหลในการถ่ายภาพ นายนิพิฐพนธ์ ทองพันธุ์ หรือ “บิ๊วท์” นักเรียนชั้น ๑๑ โรงเรียนเพลินพัฒนา ที่บุคลิกภายนอกดูเงียบขรึม ไม่ค่อยพูดจา แต่เมื่อเขาได้ลงมือทำอะไรแล้ว เขาจะทุ่มเท และพยายามทำในสิ่งที่รับผิดชอบอย่างเต็มที่ เพื่อให้ผลลัพธ์ที่ออกมา “งดงาม” และสมบูรณ์

“ผมเป็นคนที่ชอบถ่ายรูปครับ โดยเฉพาะรูปธรรมชาติ .. แน่นอนว่าอีก ๑๐ หรือ ๒๐ ปีข้างหน้า ผมก็ยังจะคงท่องเที่ยว และถ่ายรูป เพราะนั่นคือสิ่งที่ผมรัก.. แต่ธรรมชาตินี่สิครับ จากวันนี้ไปอีก ๑๐ ปี จะเป็นอย่างไร … ผมไม่อยากเห็นป่าเหลืออยู่แค่ในภาพถ่ายครับ”

บางส่วนจาก “บิ๊วท์” ในพิธีเปิดงานนิทรรศการภาพถ่าย “หมุนเลนส์…สืบป่า ผ่านสืบนาคะเสถียร” ของตนเอง เมื่อวันที่ ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙ ณ ลานนาฬิกาแดด โรงเรียนเพลินพัฒนา ก่อนที่จะได้รับเกียรติจาก คุณภาณุเดช เกิดมะลิ เลขาธิการมูลนิธิสืบนาคะเสถียร และ คุณทนง โชติสรยุทธ์ ผู้อำนวยการโรงเรียนเพลินพัฒนา ขึ้นกล่าว และเป็นประธานในพิธีเปิด ร่วมตัดผ้าคลุมภาพ หนึ่งในผลงานของบิ๊วท์ที่จัดแสดงในครั้งนี้

“หมุนเลนส์…สืบป่า ผ่านสืบนาคะเสถียร” เป็นส่วนหนึ่งของการนำเสนอโครงงาน PBL : Problem-based Learning กระบวนการพัฒนาผู้เรียนโดยนำปัญหาในสังคมที่ตนเองสนใจ มาศึกษาค้นคว้าเพื่อหาคำตอบ หรือทางออกให้สำเร็จด้วยตนเอง คู่ขนานไปกับโลกการเรียนรู้เชิงห้องเรียน นำไปสู่การเรียนรู้จากประสบการณ์จริงในการทำโครงงาน และถือเป็นครั้งแรกสำหรับนิทรรศการภาพถ่าย Photograph For Earth ในรั้วเพลินพัฒนา ที่มาจากแรงบันดาลใจ ก่อนเป็นผลงานภาพถ่าย
“เพื่อป่า” โดยรายได้หลังหักค่าใช้จ่ายมอบให้กับ “มูลนิธิสืบนาคะเสถียร” ร่วมสืบทอดเจตนารมณ์ของ “สืบ นาคะเสถียร” ในการที่จะรักษาป่าให้คงอยู่ต่อไป

“ผมเป็นแค่ฟันเฟืองตัวเล็กๆ ตัวนึง ที่อยากจะช่วยเก็บป่าไว้ให้น้องๆ และคนรุ่นหลังได้สัมผัส แม้สิ่งที่ผมทำในวันนี้จะต่อลมหายใจของป่าไม้ และสัตว์ป่าออกไปได้อีกแค่ ๑ วัน แต่ผมก็ภูมิใจที่ได้ลงมือ และทำมันอย่างตั้งใจ”

การเดินทางของนิทรรศการภาพถ่ายฯ ในครั้งนี้ ผู้เขียนในฐานะของคนที่ได้มีโอกาสสัมผัส และมองเห็นกระบวนการทำงาน รวมถึงได้ร่วมพูดคุยกับบิ๊วท์อยู่เป็นระยะ ทราบดีว่ามีเรื่องราว และความเป็นมาที่ไม่ง่ายนัก ตั้งแต่เริ่มต้นคิด และลงมือทำ ราวๆ กลางปี ๒๕๕๘ กระทั่งวินาทีสุดท้ายก่อนงานเริ่ม สิ่งที่แสดงออกมาผ่าน “แววตา” ที่เด็ดเดี่ยว คือ “ความมุ่งมั่น” และพร้อมที่จะทำให้งานออกมาดีที่สุด ซึ่งในช่วงวัยเพียงแค่นี้ การที่เขาได้ทำในสิ่งที่รัก ได้ถ่ายทอดสิ่งที่รักผ่านการลงมือทำ และลงมือทำทุกอย่างด้วยความตั้งใจจริง เพื่อสิ่งๆ หนึ่งที่เขาศรัทธา ผู้เขียนเชื่อว่ามันไม่ง่ายเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วง ๒ สัปดาห์สุดท้ายก่อนงานเริ่ม ที่เป็นช่วงของการประสานงาน และ Confirm ทุกอย่างที่เป็นรายละเอียดปลีกย่อยทั้งหมด

ถึงบรรทัดนี้ ต้องบอกว่า “ดีใจกับบิ๊วท์” ด้วยจริงๆ ครับ และขอชื่นชมในความตั้งใจ และคิดที่จะทำอะไรดีๆ เพื่อผู้อื่น เพื่อสังคม … เป็นกำลังใจให้ครับ

“หมุนเลนส์…สืบป่า ผ่านสืบนาคะเสถียร” ยังมีอยู่จนถึงวันที่ ๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๙ ครับ ใครที่ยังไม่ได้ไป แนะนำครับว่า “พลาดไม่ได้” จริงๆ

โดย ส่วนสื่อสารองค์กร
ข้อมูล ณ วันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2559